PLANKTON BENALMADENA-MAR DE ALBORAN - Maart 2024

 

Ontwaakt na een zeer lange slaap, stel ik tot mijn plezier vast, als ik door mijn raam kijk dat ik niet meer aan de koude en natte Noordzeekust ben maar aan de zwoele Costa del Sol en nog wel in Benalmádena waar ik al een keer heb gevist eind januari enkele jaren geleden(vangst 26/01/19). Ik zie dat mijn planktonnet en mijn microscoop naast me liggen. Vamos.

 

              Mis amigos de Ai han tenido la amabilidad de traducir todo al español.

              

                              Consulte vangsten 67-04/24-version español.

 

                     

Vijf keer heb ik gevist. De eerste keer vanaf een boot lukte niet zo goed want de snelheid was te hoog en mijn net kwam half boven water uit. De tweede keer in de haven, kort want "verboden te vissen" zei een beambte. De derde keer met de Velero Ocean Cruiser ging het beter en het was mooi om zien hoe mijn net als een wilde vis achter de boot dartelde. De vierde en de vijfde keer opnieuw in de haven maar aan de lange havenmuur.

 

Op de foto's is te zien dat er in het fytoplankton vooral kettingen van diatomeeën voorkwamen en weinig eenzaten zoals op foto's 3 en 4. Kettingen zouden beter drijven en voor kleine organismen zijn ze te groot, zeker als ze bovendien over stekels beschikken.

 

 

Sommige kettingen zijn door stekels verbonden, andere met een soort slijm of met een kliksysteem.

 

Pennaten zien eruit als bootjes en sommige zoals de pseudo-nitzschia kunnen zich voortbewegen, hoewel het ééncellige plantjes zijn. Sommige pseudo-nitzschia zijn toxisch en hun gif kan zich opstapelen in ondermeer schelpdieren of vissen.

 

 

De diatomeeën van Delphineis surirella vermenigvuldigen zich rond een zandkorrel en sommige pennaten bouwen een doorschijnende koker waarin ze vootdurend heen en weer bewegen.

 

 

Deze keer haal ik meer copepoden en larven van zeepokken en wormen boven dan in 2019.

Copepoden maken zes larvenstadia en enkele juveniele stadia door vooraleer  ze geslachtsrijp zijn. De larven worden Nauplius genoemd, meervoud Nauplii.

Volgens de beroemde wetenschapper Sir Alister Hardy zouden er meer copepoden voorkomen in zee dan alle insecten samen op aarde.

 

 

 

Euphausiacea staan beter bekend onder de naam krill. Ook deze maken als larve verschillende stadia door.

Er bestaan tientallen soorten van deze speciale garnaaltjes die meestal over 10 lichtgevende orgaantjes beschikken.

Sommige dienen als basisvoedsel voor baleinwalvissen maar ze worden ook gegeten door vissen, zeevogels, zeehonden en zoöplankton. Ook de mens gaat er nu meer op vissen.

 

Bij deze opgeviste larve zitten de zich ontwikkelende ogen nog verscholen onder de doorschijnende schaal. Hij moet voorlopig zijn weg vinden op de tast en de geur.

 

 

 

 

Zeepokken maken eerst zes nauplii- en tenslotte één cyprisstadium door voor ze zich ergens definitief kunnen vestigen. Zeepoknauplii zijn herkenbaar aan hun twee hoorns. Tussen de stadia door vervellen de nauplii, groeien ze en veranderen telkens een beetje van uitzicht. Ze voeden zich voornamelijk met diatomeeën. De vervellingen dienen dan weer als voedsel ondermeer voor bacteriën.

 

Cyprislarven van zeepokken kijken je bijna zo vertederend aan als een pandabeer. Ze kunnen zich niet voeden en overleven op hun vetreserves uit de voeding gehaald door de nauplii. Dit zijn de bolletjes voor de ogen. Met hun voorste pootjes zoeken ze een geschikte plaats uit om zich op te vestigen in de buurt van andere zeepokken. Ze gaan dan  een soort cement afscheiden, zich vastkleven en metamorfoseren. Ze bouwen een skelet dat eruitziet als een vulkaantje. Binnen zitten ze veilig en af en toe steken ze hun rankpootjes uit om op plankton te vissen of hun megapenis om een tweeslachtige buur te bevruchten.

 

 

 

Veligers, larven van tweekleppige schelpdieren en slakken wentelen met hun ontelbare trilhaartjes door het water en waaieren tegelijk voedsel naar binnen.

 

 

Onderstaande foto's zijn van larven van borstelwormen die in de bodem van de zee leven in zelfgebouwde kokers. Zoals larven van zeepokken en schelpdieren worden ze wellicht aangetrokken door geursporen van soortgenoten zodat ze zich in hun beurt vestigen.

Deze larven gaan dan een spectaculaire gedaanteverwisseling ondergaan en voor altijd bodembewoners blijven. Hun planktonisch leven is gedaan.

 

De spionid-larve zet zijn borstels wijdopen als hij zich bedreigd voelt.

 

 

 

De actinotrocha-larve wordt aanzien als één van de mooiste organismen uit het plankton. Deze heeft al meerdere tentakels en zal dus binnenkort de bodem opzoeken en wat men noemt een catastrofale metamorfose ondergaan omdat het dier totaal van bouw zal veranderen en omdat dit geklaard wordt in een dertigtal minuten.

Het resultaat zal een hoefijzerworm zijn die in een ingegraven koker leeft.

 

De aars van de larve wordt omgeven door een trilharenkrans die voor een snelle voortstuwing zorgt. Onder de grote lob zit de mond verscholen. Linksboven is een pollen van een den te zien met zijn twee luchtkamers.

 

 

 

Copepoden en krill brengen heel hun leven in het plankton door.

 

De larven van zeepokken, schelpdieren, wormen en zakpijpen die ik heb opgevist hebben slechts een tijdelijk planktonisch leven .

De larve van de zakpijp onderaan zal al na enkele uren of dagen klaar zijn en de bodem opzoeken. Andere doen er enkele weken of zelfs maanden over.

 

Op een gegeven moment door o.a. hormonale veranderingen, door temperatuurwijzigingen of omdat ze aangetrokken worden door geurstoffen van bijvoorbeeld soortgenoten of prooien gaan ze een plaats opzoeken om zich te vestigen.

 

De borstelwormen en de hoefijzerwormen hebben een zachte ondergrond nodig, de zeepokken, de zakpijpen en veel schelpdieren zoals mosselen en oesters een harde.

Het is zoeken naar een plaats: de lichtsterkte, het zoutgehalte, de stroming, de temperatuur, de chemische samenstelling van het water... alles moet snor zitten.

 

70 tot 80 % van alle ongewervelde zeedieren die op de bodem leven zouden planktonische larven hebben.